அத்தியாயம் 22 தெருமுனை விநாயகர் காலை பூஜை முடிந்து, பூமாலை சகிதம் தன் பாதமருகே போடப்பட்டிருந்த பூக்கோலத்தை ரசித்துக் கொண்டிருந்தார். பழைய காம்பவுண்ட் சுவர்கள் ஈரளிப்பில் இருந்தது. தெருக்களைக் கடந்து பிரதான வீதிக்கு வந்தால், விளம்பர பலகையில் கையில் 7UP உடன் நின்றிருந்த அனிருத் தேநீர் கடையின் வாசனையையும் மக்களின் சுவாரஸ்ய பேச்சுக்களையும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். தள்ளுவண்டியில் சாம்பார் வெங்காயம் மூன்று கிலோ நூறு ரூபாய் என கூவிக் கொண்டிருந்தார் அதன் விற்பன்னர். அப்பா, மகன் இருவரும் காலை நேர நடைப்பயிற்சியில் இருந்தார்கள். லெதர் தொழிற்சாலையிலிருந்து வந்த மணத்தினை உள்வாங்கியபடி மெதுவே ஆரம்பித்தான் ஹரிஷ். “என் ஃப்ரெண்ட் ரிஷி பிரகாஷ் தெரியும்ல’ப்பா? கைனோ ஸ்பெஷலிஸ்ட்!” “ஆ… போன வருஷம் வில்லிவாக்கத்துல புதுசா மெட்டர்னிடி கிளினிக் திறந்திருக்கான்னு போயிட்டு வந்தியே…” “ஆமாப்பா, அவன்தான்! என் கல்யாணத்துக்கு வந்திருந்தப்போ உன் கல்யாணம் எப்போடா’ன்னு கேட்டேன். அவங்க வீட்லயும் அலையன்ஸ் பார்த்துட்டு இருக்கறதா சொன்னான். அதான்… நம்ம அம்முவுக்கு பார்க்கலாமான்னு தோணுச்சு…” நடராஜன் பாதையிலிருந்து திரும்பி மகன...

அத்தியாயம் 21 அன்று ஹரிஷின் சிந்தனை முழுவதையும் அஸ்வத்தே ஆக்ரமித்திருந்தான்.  பொதுவாக ஒரு மனநல ஆலோசனை அல்லது சிகிச்சை (Psychiatric session) என்பது ஒரே அமர்வில் முடிவதல்ல. அது ஒரு படிப்படியான செயல்முறை. அதன்படி குறைந்தபட்சம் மூன்றிலிருந்து நான்கு அமர்வுகள் சென்றால்தான் நோயாளியுடைய மனநிலையின் முன்னேற்றம் பொறுத்து நீண்டநாள் திட்டங்களையும் சொல்ல முடியும். ஆனால் நிச்சயம் அஸ்வத் தன்னிடம் முறைப்படி சிகிச்சைக்காக வரப் போவதில்லை. அதனால் குழந்தைக்கு முப்பதாம் நாள் படையல் என்று அஸ்வத் சொன்னதைச் சாக்கிட்டு, அவனைப் பற்றி மேலும் தெரிந்துக்கொள்ள அவன் வீட்டிற்கு சென்றிருந்தான் ஹரிஷ். வீட்டின் உள்வாயிலில் கால் வைத்தபோதே எதிரே இருந்த சுவரின் அடிப்பகுதியில் குழந்தையின் முழு உருவப்படம் வைக்கப்பட்டிருந்தது. சின்ன பற்கள் காட்டி கன்னம் குழிய சிரிக்கும் குழந்தை முக ஜாடையில் குட்டி அஸ்வத் போலிருந்தாள். வெள்ளை நிற உடையில் அவள் ஓடி வருவதைப் போல தத்ரூபமாக HD செய்யப்பட்டிருந்த புகைப்படத்தின் உயிரோட்டம், பார்த்த ஒரு நொடியில் இந்த மருத்துவனின் மனதையே கலக்கிவிட்டது. இவளுக்கு இப்படியான முடிவு நிகழ்ந்திருக்க வேண்டா...

அத்தியாயம் 31.2 (final) பரமானந்தன் யோசிப்பதைப் பார்த்துவிட்டு மேலும் சொன்னார். "சரி, அதான் ரெண்டு வருஷம் டைமிருக்கே? அவன் நடவடிக்கை எப்டி இருக்குதுன்னு வெய்ட் செஞ்சு பார்ப்போம். நல்ல பையனா இருந்தா அந்த குடும்பத்துக்கு போக போற நம்ம ஆரவி ப்ளெஸ்ஸிங் கேர்ள் தான்!" என்றவருக்குமே விபுவின் செயலில் ஆத்திரம்தான். பணக்கார வீட்டுப் பிள்ளைகள் என்றால் எதற்கும் துணிந்தவர்களாகவே தான் இருக்கின்றனர்.  இருப்பினும் அவர் நண்பனை பொறுமைக் காக்க சொன்னாரெனில், அதன் காரணம் தவறிழைத்தவனை நம் வீட்டுப் பெண் ஏன் காட்டிக் கொடுக்கவில்லை? என்ற கேள்வியும், ரகுநந்தன் சமூகத்தில் ஓர் உயர்ந்த இடத்தில் இருக்கும் மிகச்சிறந்த மனிதர் என்பதாலும் மட்டுமே! பரமானந்தன் ஒன்றும் காதலை எதிர்ப்பவரல்லவே? எனவே நண்பனின் கூற்றை ஏற்றுக்கொண்டவர், இந்த ஒன்றரை வருடங்களாக விபுவை டிடெக்டிவ் தேவ் மூலமாக கண்காணித்து வந்தார். விபுவின் செயல்கள் திருப்திகரமாகவே இருந்தது. அத்தோடு பரமேஸ்வரியும் ஆரவிக்கு விபுவின் மேல் விருப்பம் என்று சொல்லவும், சரி தானென்று தாமதிக்காமல் ரகுவை அழைத்துக் கோவிலுக்கு வர வேண்டுமென கோரிக்கை விடுத்தார். விபுவிற்கு மா...

அத்தியாயம் 31.1 ஒன்றரை வருடத்திற்குப் பிறகு… ஒரு ஞாயிறு தினம்!  ஆரவி, தான்யாவின் மகள் சீதாலட்சுமியோடு காணொளி அழைப்பில் பேசிக்கொண்டிருந்தாள். அந்த ஒன்றரை வயது மழலையின் மொழியில் இவளுக்கு என்ன தான் புரியுமோ! இருவரும் மணிக்கணக்கில் அரட்டையடித்துக் கொண்டிருப்பர். "மன்னி, இன்னிக்கு நீ என்ன சாப்பிட்ட? உங்கம்மா தர்ற அந்த பட்டர் சாண்ட்விச்சை சாப்பிடவே கூடாது. நன்னா மசிச்ச, நெய் போட்ட பருப்பு சாதம் வேணும் சொல்லு! சரியா?" "ம்ம்… யம்மி…" "ம்ஹூம்! உன் அம்மா சமையல் டம்மி! உன் விபு மாமா செய்ற கீரை கூட்டுதான் யம்ம்மி…" அந்த 'யம்மி' பிரபஞ்சத்திலுள்ள மொத்த ஏக்கத்தையும் தன்னுள்ளே அடக்கியிருந்தது. அது அவளின் விபுவிற்கான ஏக்கம். குட்டி சீதா பிறந்த அன்று இருவரும் சந்தித்ததுதான். அதன்பின் இந்த ஒன்றரை வருடத்தில் சொற்பப் பொழுதாய் தொலைபேசி உரையாடல்கள் மட்டுமே! எப்பொழுதேனும் சில நிமிடங்கள் காணொளி அழைப்பில் பேசிக்கொள்வார்கள்.  ஆரவி இப்பொழுது பகுதி நேர வேலைக்கு செல்வதோடு, பிரபல தமிழ் பத்திரிகை ஒன்றில் ப்ரூஃப் ரீடராகவும் பணியாற்றுகிறாள். எனவே நந்தனுடன் பேசும் நேரங்கள் மிகக் குற...

அத்தியாயம் 30.2 அவன் சிந்தனையில் சுழன்ற எண்ணத்தின் சாராம்சம் இதுதான்! முதலில் இங்கு வந்து மாட்டிக் கொண்ட பின், அவள் கதையோடு தங்களை சம்பந்தப்படுத்திக் கொண்டதால் மன அழுத்தத்திற்கு உள்ளாகி இருந்த ஆரவி, இவன் சீதாவின் கடந்த காலத்தை… அதுவும் இவள் கதையில் அக்காவை எழுதியுள்ளாள் என்று சொன்ன பிறகு, அவள் இங்கு இருப்பது போல் தனக்குத் தானே உருவகப்படுத்திக் கொண்டாளோ? கடைசி நாள் பகல் முழுவதும் இவள் சீதாவின் அறையை விட்டு வரவே இல்லையே? அன்று சாப்பிடுவதற்காக எத்தனை முறை வந்து அழைத்தான்?  இன்னும் சொல்லப் போனால் முதலில் இவளிருந்த தான்யாவின் அறையில் தான் இவளுக்கு விருப்பமான நாவல் புத்தகங்கள் இருக்கின்றன. அவற்றை தொட்டுக் கூட பாராதவள் சீதாவின் அறையே கதி என்று கிடந்தாள். இப்பொழுதும் இதோ இங்கே வந்து என்னவோ பசலை நோய் கண்டவளைப் போல் படம் காட்டிக் கொண்டிருக்கிறாள்? இவ்வாறாக இவன் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கையில் விறுவிறுவென கீழே வந்து நிலவறைக்குள் சென்ற ஆரவி, அங்கிருந்த சீதாவின் மருத்துவப் படிப்பு சம்பந்தமான புத்தகங்கள் சிலவற்றை எடுத்துக்கொண்டாள். ஏனென்று கேட்ட விபுவிடம், தன் கதையில் ஒரு மருத்துவர் கதாபாத்திரத்தை...