அத்தியாயம் 30.2 அவன் சிந்தனையில் சுழன்ற எண்ணத்தின் சாராம்சம் இதுதான்! முதலில் இங்கு வந்து மாட்டிக் கொண்ட பின், அவள் கதையோடு தங்களை சம்பந்தப்படுத்திக் கொண்டதால் மன அழுத்தத்திற்கு உள்ளாகி இருந்த ஆரவி, இவன் சீதாவின் கடந்த காலத்தை… அதுவும் இவள் கதையில் அக்காவை எழுதியுள்ளாள் என்று சொன்ன பிறகு, அவள் இங்கு இருப்பது போல் தனக்குத் தானே உருவகப்படுத்திக் கொண்டாளோ? கடைசி நாள் பகல் முழுவதும் இவள் சீதாவின் அறையை விட்டு வரவே இல்லையே? அன்று சாப்பிடுவதற்காக எத்தனை முறை வந்து அழைத்தான்?  இன்னும் சொல்லப் போனால் முதலில் இவளிருந்த தான்யாவின் அறையில் தான் இவளுக்கு விருப்பமான நாவல் புத்தகங்கள் இருக்கின்றன. அவற்றை தொட்டுக் கூட பாராதவள் சீதாவின் அறையே கதி என்று கிடந்தாள். இப்பொழுதும் இதோ இங்கே வந்து என்னவோ பசலை நோய் கண்டவளைப் போல் படம் காட்டிக் கொண்டிருக்கிறாள்? இவ்வாறாக இவன் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கையில் விறுவிறுவென கீழே வந்து நிலவறைக்குள் சென்ற ஆரவி, அங்கிருந்த சீதாவின் மருத்துவப் படிப்பு சம்பந்தமான புத்தகங்கள் சிலவற்றை எடுத்துக்கொண்டாள். ஏனென்று கேட்ட விபுவிடம், தன் கதையில் ஒரு மருத்துவர் கதாபாத்திரத்தை...

அத்தியாயம் 30.1 இரண்டு மாதங்கள் கழிந்திருந்தன. வித்யாலட்சுமி மகனின் திருமணம் குறித்து ஆரவி வீட்டில் பேசலாம் எனக் கூற, ரகுநந்தன் இப்போது வேண்டாமென மறுத்துவிட்டார். அன்று பரமானந்தன் மகளைப் பார்த்ததும் பரிதவித்து வந்ததும், மகளைப் பாதுகாத்துள்ளோம் என்றெண்ணி மீண்டும் மீண்டும் தங்களுக்கு நன்றி கூறி சங்கடத்தில் ஆழ்த்தியதும், அவரின் மனதிற்கு அத்தனை ஏற்புடையதாயில்லை.  விபுநந்தனிற்கு இன்னும் பொறுப்பும் பக்குவமும் போதவில்லை என்று நினைத்தார். அதோடு இப்போதுதான் அவனுக்கு இருபத்தைந்து வயதாகிறது. எனவே ரிஷி எப்படி ஒரு வெளிநாட்டில் தங்கள் கிளையைத் தோற்றுவித்து இன்று வரை அதைத் திறம்பட நிர்வகிக்கின்றானோ, அதே போல் விபுவையும் ஏதேனும் வெளிநாட்டிற்கு பார்சல் செய்யத் தீர்மானித்திருந்தார்.  அதற்கு அவர் தேர்ந்தெடுத்திருந்தது ஜப்பான் நாட்டின் இரண்டாவது பெரிய தீவான ஹொக்கைடோவை! அங்கிருந்தே தொழிலை விரிவுபடுத்த வேண்டும் என்ற எண்ணம். இந்த வயதிலேயே தொழிலில் ரிஷியை விட விபு திறமையானவன் என்பது ஒரு முதலாளியாக ரகுநந்தனிற்கு புரிந்திருந்தாலும், ரிஷியைப் போல் விபு பக்குவப்பட்டவனல்ல என்று ஒரு தந்தையாக புரிந்து வைத்தி...

Aswath vs Harish 💥 அத்தியாயம் 20 அம்ருதா தன்னிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு போன அஸ்வத்தை நிதானமாக ஏறிட்டான் ஹரிஷ். அதேநேரம் அவனும் இவனைப் பார்க்க, அப்போது அவன் விழிகளில் சற்றுமுன் தென்பட்டதைப் போல் மன எழுச்சிக்கான எவ்வித அறிகுறியும் தென்படவில்லை. சற்றுமுன் தென்பட்டதா? ஆமாம்!  ஒரு மனநல மருத்துவராக ஹரிஷ் அவனை ஆரம்பம் முதல் அளவிட்டுக் கொண்டுதான் இருந்தான். இன்று காலையில் முதல்முறையாக அம்ருவுடன் அஸ்வத்தை நேரில் பார்த்தபோது, இவனுக்கு கோபம் வந்தது சரி! ஆனால் அவனும் ஏன் கண்கள் வழி நெருப்பைக் கக்கினான்? அதிலும் ஒரு நிமிடத்திற்கு முன்பு அம்ருவிடம் சிரித்தவன், அடுத்த நிமிடம் அவளைப் பார்வையால் பஸ்பமாக்கினான். அப்போதைய ஆங்காரத்தில் ஹரிஷால் இதனை யோசிக்க முடியவில்லை. மனம் சற்று சாந்தமான பிறகு, அவர்கள் இருவரும் சிரித்து நின்ற காட்சியை மீட்டிப் பார்த்தவனுக்கு இந்த விநோதம் துல்லியமாகத் தெரிந்தது. இப்போதும் தங்கை அவளாகவே அவனைத் தேடிச் செல்லவில்லை. வேறு ஏதோவொரு காரணம் என்று தெரிந்த பிறகும், காதல் என்ற வார்த்தையில் அஸ்வத் இவனைக் குழப்பமாய்ப் பார்த்ததிலும் ஹரிஷின் மனநிலை சமன்பட்டிருந்தது. அதில் சற்றுமுன் அம்ரு...

அத்தியாயம் 19 உணவு இடைவேளையில் பேசலாம் என்ற தங்கை அந்த நேரத்தில் அழைத்து பத்து நிமிடங்களில் வந்துவிடுகிறேனென சொல்ல, கடுப்பாகிப் போனான் ஹரிஷ். செய்து கொண்டிருந்த வேலையை விட்டுவிட்டு அவனால் உடனே வரவும் முடியவில்லை. தங்கை தன்னிடம் மர்மமாக நடந்துகொள்வதில் ஏற்கனவே அதிருப்தியில் இருந்தவன், அவளின் தற்போதைய நடவடிக்கையில் மிகுந்த கோபம் கொண்டான். பத்து நிமிடத்தில் பக்கத்தில்தான் எங்கேனும் சென்றிருக்கக்கூடும் என்று கணித்து வேலை முடிந்ததும் அவளுக்கு அழைக்க, அவள் அழைப்பை ஏற்கவில்லை. வேலையின் நடுவே தொந்தரவாக இருக்கக் கூடாதென அவள் அலைபேசியை நிசப்தத்தில் வைத்துவிடுவது வழமை தான்! இருப்பினும் வெளியே சென்றிருக்கும்போதும் தன் அழைப்பை ஏற்காதது நெருடலைத் தரவே, வெளியில் வந்தவன் வாயில் காப்பாளரிடம் கேட்டான். அவர் அம்ருதா வெளியே வரவேயில்லை என்றார். சில நிமிடங்கள் குழம்பியவன் முன்பக்கம் வரவில்லையென்றால் ஒருவேளை பின்பக்கம் வழியே சென்றிருக்கலாமே என்று அங்கே ஓடினான். அம்ருதாவிற்கு அழைத்துக்கொண்டே ஊசி போடும் அறை, நோயாளிகள் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்த வார்டுகள், மாதிரி சேகரிப்பு அறை, மருத்துவ ஆய்வகப் பிரிவு, பராமரிப்பு அற...

அத்தியாயம் 29 செவ்வாய் கிழமை காலை, அனிதா தன் தேடுதலின் முதல்கட்டமாக புத்தகப் பதிப்பகத்தாரின் அலுவலகத்தில் விசாரிக்க, அவர்கள் பரமானந்தத்திடம் சொன்னதையே இவளிடமும் கூறினர்.  அந்த அலுவலகம் ஒரு ஒடுங்கிய தெருவில் இருந்தாலும், தெருவின் ஆரம்பத்தில் இருந்ததால் அருகில் தேநீர் கடை, ஆட்டோ நிறுத்தம், சாலையோர கடைகள் என்று அந்த இடமே திருவிழா கொண்டதைப் போல் ஜேஜே என்றிருந்தது. முதலில் தேநீர் கடையில் ஆரவியின் புகைப்படத்தைக் காட்டி, அவளின் இரு சக்கர வாகனத்தையும் அடையாளமாகக் கூறி விசாரித்தாள். எப்போதேனும் வந்து போகும் ஆரவியை அங்கு யாருக்கும் தெரிந்திருக்கவில்லை.  ஆட்டோ நிறுத்தத்திலும் அவ்வாறே பதில் கிடைத்தது. சற்றுநேரம் யோசித்துவிட்டு, சாலையோர கடைகளில் ஒவ்வொன்றாகக் கேட்டுக் கேட்டு களைத்தாள். ஆரவி காணாமல் போன அன்று மாலையும், மறுநாளும் மழையின் காரணமாக யாரும் கடை போட்டிருக்கவில்லை. எனவே யாருக்கும் எந்த விவரமும் தெரிந்திருக்கவில்லை.  நம்பிக்கையை விடாமல் மீண்டும் சில கடைகளில் விசாரித்தாள். அதிர்ஷ்டவசமாக ஒரு கடை நபரின் மகன், அனிதாவின் சிக்கலான நூல்கண்டின் முனையைப் பிரித்துக் கொடுத்தான். அது என்னவெ...