ஸ்ரீவிஜய் தமிழ் நாவல்கள்

  வேலையில் இருந்து ஓய்வு பெற்ற பின், மகனோடு வந்துவிட்டேன். பேத்திகள் இருவரோடும் என் மீத வாழ்க்கை ஓர் நதியைப் போல அமைதியாகவே செல்கிறது.  இன்று அருகிலுள்ள பூங்கா வரை சென்று வருகிறேனென, மருமகளிடம் கூறி விட்டு... காலணிகளை அணிந்து கொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தேன். பாழாய்ப் போன மூட்டு வலி இருபதடி தூரம் கூட நடக்க விடவில்லை.  பேருந்து நிறுத்தத்திற்கு எதிர்புற சாலையைக் கடந்தால் பூங்கா வரும். எனவே, பேருந்து நிறுத்தத்தில் இருந்த பெஞ்சில் அமர்ந்து செல்ல எண்ணி போய் அமர்ந்தேன். பேருந்து வருவதும், காத்திருந்த மனிதர்கள் அவசர கதியில் சென்று தொற்றிக் கொள்வதும், மீண்டும் பேருந்து நிறுத்தம் ஆட்களால் நிறைவதுமாய்... அந்த காலை நேரம் பரபரப்பாய் இருந்தது. அனைத்து நிகழ்வுகளையும் வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த என் விழிகளின் பேச்சைக் கேட்காத மனம்... பிடிவாதமாய் என் கடந்த காலத்திற்குள் சென்று விழுந்தது. ஆறு வருடங்களுக்கு முன்பு வரை… இதோ என் முன்னால் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் மனிதர்களைப் போலவே நானும், காலை அலாரத்தின் அழைப்பில் எழுந்து… வீட்டில் உள்ள அனைவருக்கும் வேண்டிய தேவைகளை முடித்து, நிற்க நேரமில்லாமல் அவசர...

  Amrutha's crush on Scorpio's Boss🌷   அத்தியாயம் 5.2 அவன் உடனே போக சொன்னதில் அவளின் பெரிய விழிகளில் இருந்த அச்சம் விடைபெற்றிருப்பதை அவன் புரிந்து கொண்டிருக்க வேண்டும். அவள் ஆர்வமாக தன் முகத்தை, சிகையை அளவிடுவதையும், அவளே அறியாமல் அவள் விரல்கள் ஸ்கார்பியோவை வருடுவதையும் கண்டவன், “போக இஷ்டமில்லையா? அப்போ உள்ளே வர்றியா?” என்று இகழ்ச்சியாகக் கேட்க, நொடியில் அம்ருவின் முகமும் அவளின் ஆர்வப் பார்வையும் மாறிவிட்டன. இதழ்கள் இறுகிட, அழுத்தமாக விழுந்த கன்னக்குழியும் விழிகளும் வலியைப் பிரதிபலித்தன. மௌனமாக திரும்பி நகர்ந்தவளின் பார்வை, எதேச்சையாக வாகனத்தினுள் கிடந்த வஸ்திரக் குவியலில் படர்ந்து நகர்ந்தது.  சட்டென நின்று மீண்டும் அங்கே பார்க்க எத்தனிக்க, அவளை அந்தப் பக்கம் திரும்ப விடாமல் ஒற்றைக் கையால் அவளை வெடுக்கென இழுத்து சுழற்றி தன்புறம் திருப்பியிருந்தவன், தன் நெஞ்சோடு ஒட்டிக் கொண்டவளைப் பிரித்து பாதைக் காட்டி திருப்பி, இரு கைகளால் அவளது தோள்களை அழுத்தி, “போன்னு சொன்னேன்!” என்று தள்ளினான். அவனைப் பொருட்படுத்தாத நம் மருத்துவப் பெண், இரும்புக் கொல்லனிடம் தன் கரம் நீட்டி, ‘இந்தா ஒ...

  அத்தியாயம் 5 ஸ்வேதாவிற்கு ரொட்டியையும் மாத்திரையும் எடுத்துக் கொடுத்த கையுடன், அவர்களுக்கு தனிமைக் கொடுக்கிறேன் பேர்வழியென்று பக்கவாட்டில் தெரிந்த குறுகிய தடத்தில் மெதுவே விழிகளைச் சுழற்றியபடி நடந்தாள் அம்ருதா. அவளுக்கு செடிகளின் அருகே சென்றாலே ஒவ்வாமை காரணமாக தோலில் அழற்சி ஏற்படுவதுண்டு. கண்ணுக்கு தெரியாத பூச்சிகள் பட்டால் தோலில் ஏற்படும் தடிப்புகளுடன் தான் அடுத்த இரு நாட்களும் கழியும். அதனால் அந்த இருட்டில் செடிகளின் அருகே செல்லாமல் கைகளை உடலோடு குறுக்கி வைத்து நிரம்ப கவனத்துடன் மெதுவே நடந்தாள்.  அவள் அணிந்திருந்த கழுத்தை‌ மூடிய (halter neck) மேல் சட்டையும் பென்சில் ஜீன்ஸூம் ஸ்னிக்கர்ஸூம் எவ்வித இடையூறுமின்றி அவள் நடக்க வழிசெய்தது. ஓரிடத்தில் மின்மினி பூச்சிகளைக் கண்டு, அந்த மருத்துவப் பெண்ணின் இமைகளும் இதழ்களும் சந்தோஷத்தில் மலர்ந்தன. கண்முன் தென்படும் காட்சியைப் படம் எடுப்பதற்கு அனிச்சையாக அலைபேசியைத் தேடி, அது வாகனத்தில் இருப்பது புரிந்து, நின்ற இடத்திலிருந்தே எட்டிப் பார்த்தாள். விளக்கு வெளிச்சத்தில் அண்ணனும் அண்ணியும் உள்ளே அமர்ந்திருப்பது தெரிந்து, மீண்டும் திரும்பி ...

ஒரு பேருந்துப் பயணம்🚍 இன்று தனியாக செல்ல ஒரு பேருந்துப் பயணம் வாய்த்தது ௭னக்கு. அதுவும் அந்தி மாலை ஈரக்காற்று முகத்தில் மோத, அலைபாய்ந்து திரிந்து, நெற்றியில் குறுகுறுப்பூட்டும் முடிகளை ஒற்றை விரலால் ஒதுக்கிக் கொண்டே ரசித்து பயணிக்கும் சுகானுபவப் பயணம்! அந்த சுகானுபவத்தோடு, மனதிற்கு பிடித்த எழுத்துக்களை வாசிப்பது ௭ன்பதே ஒரு வித போதையல்லவா? அலைபேசியை உயிர்ப்பித்து, பாதி வாசித்து மீதி முடிக்காத நாவல் ஒன்றை வாசிக்க ஆரம்பித்தேன்.  வாசித்துக் கொண்டிருக்கையிலே ௭ன் இதழ்கள் மலர்கின்றன புன்னகையில்! சற்று நேரத்தில் விரிந்த சிரிப்பை உதிர்க்கிறேன். பேருந்து அடுத்த நிறுத்தத்தில் நின்றது. இறங்குபவர்களை உதிர்த்து விட்டு, ஏறுபவர்களை சுமந்து கொண்டு நகர்ந்தது. ௭ன் அருகில் யாரோ அமர்கிறார்கள். ஆனால், யாரென நிமிர்ந்து பார்க்க சொல்லி ௭ன் மூளை உத்தரவு பிறப்பிக்கவில்லை. கவனம் முழுதும் கதையிலேயே! மீண்டும் சிரிப்பு! ௭வ்வளவு கட்டுப்படுத்தியும் முடியாமல் இடது கையால் வாயை இறுக மூடிக் கொள்கிறேன்.  “இப்டிலாம் தனியா சிரிச்சா லூசுனு சொல்லிடுவாங்க பாப்பா.” ‘யாருடா அது?’ நிமிர்ந்து பார்க்க, நாற்பது வயது மதிக்கத...

  அத்தியாயம் 4 இருபுறமும் மரங்கள் கிளை விரித்திருந்த அந்த தார்சாலையில் ஓரமாக நிறுத்தப்பட்டிருந்த ஹரிஷின் சோனெட்டின் ஹெட்லைட் வெளிச்சம் முன்னே நீளமாக விழுந்திருக்க, பக்கவாட்டில் இன்டிகேட்டர் மினுங்கிக் கொண்டிருந்தது. காட்டுக்குள் எங்கோ தூரத்தில் நரிகளின் ஊளையிடலும், அவ்வப்போது கடந்து செல்லும் வாகனங்களின் ஒலியும் ஒளியும், மழை வானத்தின் உறுமலும், காற்றின் அதீத குளிருமாய் இருந்த அவ்விடத்தில் தங்கையைக் காணாமல் வெலவெலத்துப் போனான் ஹரிஷ்.  ஒரு நொடி தான்!  சட்டென்று சுதாரித்துக்கொண்டு அலைபேசியில் அவளை அழைத்துப் பார்க்க, அது மகிழுந்தின் உள்ளிருந்து தன் இருப்பைக் காட்டியது. ‘உச்’ கொட்டியவன், “ஸ்வேதா, இறங்கக் கூடாது. உள்ளேயே இரு! வந்துடறேன்.” என்று எச்சரித்து, அலைபேசியில் டார்ச்சை உயிர்ப்பித்துக் கொண்டு அவ்விடத்தை ஆராய்ந்துவிட்டு, பக்கவாட்டில் ஒற்றையடிப் பாதை போல் தெரிந்த சிறிய வழித்தடத்தில் கால் வைத்தான். அம்ருதா காரை விட்டு இறங்கி இருபது நிமிடங்கள் இருக்குமா? ஸ்வேதாவை சாப்பிட வைத்து, மாத்திரை கொடுத்து தேற்றி… நிச்சயம் இருபது நிமிடங்கள் இருக்கும். இவன்தான் நேரத்தைப் பார்க்காமல் ஸ்வ...

  Amrutha's Scorpio obsession  அத்தியாயம் 3 ஹரிஷின் மகிழ்வுந்து கிருஷ்ணகிரி வழித்தடத்தில் பயணித்துக் கொண்டிருந்தது. ஸ்வேதா ஓசூர் அருகே இருக்கும் கிருஷ்ணகிரியில் உள்ள அனுமன் தீர்த்தம் செல்ல வேண்டும் என்று விரும்பியதாலேயே இந்த பாதையில் வண்டியை செலுத்தியிருந்தான் ஹரிஷ். அந்த அண்ணன், தங்கை செய்யும் சிறுபிள்ளைத்தனத்தில் முதலில் பயந்த ஸ்வேதா, பின்னர் தானும் அவர்களின் பரபரப்பில் பங்கெடுத்துக் கொண்டாள். பாதுகாப்பான வேகத்தில் சில வாகனங்களைப் பின்னுக்கு தள்ளி, முன்னேறிச் செல்வதில் உற்சாகம் உண்டாகத் தான் செய்தது. தற்போது அம்ருதா கைக்காட்டிய ஸ்கார்பியோவை ஹரிஷ் குறி வைத்திருந்தான். அண்ணன் இலகுவாக கடந்துவிடுவான் என்ற எண்ணத்தில் கன்னக்குழி சிரிப்புடன் ஸ்கார்பியோவின் பின்புறத்தைப் பார்த்திருந்த அம்ருதாவின் முறுவல் மெல்ல மெல்லத் தேய்ந்தது. காரணம், ஸ்கார்பியோவின் வேகம் அசாத்தியமாக இருந்தது. ஸ்வேதாவும் கூட நகத்தைக் கடித்து துப்பியவாறு இருந்தாள். “கவனம்ங்க…” என்று அவ்வப்போது ஹரிஷை எச்சரிக்கவும் மறக்கவில்லை. ஹரிஷ் எவ்வளவு முயன்றும் அந்த ஸ்கார்பியோவைக் கடக்கவே முடியவில்லை. இடையே ஒரு சுங்கச்சாவடி வர...