அத்தியாயம் 27 அன்றிரவு அம்ருதா அப்பாவுடன் வீட்டிற்கு வந்தபோது ஹரிஷ், ஸ்வேதாவுடன் அமர்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான். அவன் இன்று மருத்துவமனையில் விடுப்பு சொல்லியிருந்ததால் அவனோடு பேசும் ஆவலை அடக்கிக்கொண்டு தன்னறைக்குச் சென்றாள்.  நேற்று மாலையில் கோவிலிலிருந்து அஸ்வத்தை அழைத்துச் சென்றவனை இப்போதுதான் பார்க்கிறாள். காலையில் அழைத்தபோது தானே மீண்டும் அழைப்பதாகச் சொல்லி வைத்தவன், பின்னர் அழைக்கவே இல்லை. அதனால் அவனிடம் தனியே பேச நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஹரிஷுக்கு இன்றைய நாளெல்லாம் அலைச்சல். காவல்நிலையத்தில் தேவா பேசியதே ஏகத்துக்கும் எரிச்சலைக் கிளப்பியிருந்தது. அனைவரும் அஸ்வத்திற்கே சாதகமாக பேசுவதில் கோபம் கொதிநிலையை அடைந்திருக்க, முழுநாளும் விடுப்பு எடுத்துக்கொண்டு கண்ணெதிரே தெரிந்த ஒரு திரையரங்கிற்குள் நுழைந்துவிட்டான். டிக்கெட்டை எடுத்துக்கொண்டு இருக்கையை ஆக்ரமித்தவனின் தலைக்குள் இனி தங்கை கேட்கும் கேள்விகளுக்கு எப்படி பதிலளிக்க வேண்டும் என்ற சிந்தனை! தேவாவிடம் கோபமாகப் பேசியதைப் போல் தங்கையிடம் பேசிவிட முடியாது. நீ அஸ்வத்தின் மேல் வன்மத்துடன் பேசுகிறாய் என்று சண்டை போடுவாள்....

Disclaimer  இந்நாவலில் குறிப்பிடப்படும் கட்டிடங்கள், தொழிற்துறை சேமிப்பு வளாகங்கள் (Industrial Storage Bay), பணியிடச் சூழல் மற்றும் நிகழ்வுகள் அனைத்தும் கற்பனையே. உண்மையான எந்த நிறுவனத்தையோ, அதன் உள்கட்டமைப்பையோ, பாதுகாப்பு அமைப்பையோ, பணிமுறைகளையோ நேரடியாகக் குறிக்கவில்லை. பெயர்கள், சூழ்நிலைகள், சம்பவங்கள் அனைத்தும் கதைத் தேவைக்காக உருவாக்கப்பட்டவை மட்டுமே. மேலும் கதை சொல்லும் வசதிக்காக மட்டுமே வர்ணனைகள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. அத்தியாயம் 26 அஸ்வத் தான் அந்த இடத்திற்கு பொறுப்பு என்பதால் தேவா அவனைச் சம்பவ இடத்திற்கு அழைத்துச் செல்ல, ஹரிஷும் உடன் சென்றிருந்தான்.  வெளிவாயிலைக் கடந்து உள்ளே நுழைந்த கணமே, மங்கலான க்ரீஸ் மணமும் டீசல் வாசனையும் காற்றோடு கலந்து நாசியை நிரடியது. மேலே ஒரே ஒழுங்கில் ஓடிச்சென்ற இரும்புக் குழாய் வரிசைகள்; சிவப்பு நிற அவசரத்தேவை விளக்குகள். அந்தப் பெரிய ஹாலின் முழு கட்டமைப்பும் உயர் இழுவிசை கொண்ட உலோகச் சட்டங்களால் நிறைந்திருந்தன. அடுக்கடுக்கான ரேக்குகள் ஒவ்வொன்றிலும் பார்கோடு டேக்கள், RFID ஸ்கேனர்கள், மங்கலான நீல ஒளியில் துடிக்கும் சிறிய இண்டிகேட்டர் விளக்க...

அத்தியாயம் 25 காலையில் அஸ்வத் வீட்டிற்கு தேவா வந்து விசாரணை நடத்தியதைத் தொடர்ந்து, தான்தான் செய்தேன் என்று அஸ்வத் வாக்குமூலம் அளித்திட, ஹரிஷ் உள்ளுக்குள் அதிர்ந்தாலும் தேவாவிடம் நிதானமாக, “நோ இன்ஸ்பெக்டர்!” என்று திடமாகச் சொன்னவன், “ம்ம்… நான் உங்ககிட்ட கொஞ்சம் தனியா பேசலாமா?” என்றிட, “என்ன பேசப் போறீங்க, மிஸ்டர் ஹரிஷ் நடராஜன்?” எனக் கேட்டான் அஸ்வத். ‘அடங்குறானா பாரு!’  “ரிலேட்டிவ்ஸ் உங்க பர்சனல் பேசறதா இருந்தா தாராளமா பேசுங்க. ஆனா என்னைப் பத்தின விஷயமா இருந்தா என் முன்னாடியே பேசலாம்.” இந்த இடைப்பட்ட நேரத்தில், அஸ்வத்தைத் தான் முன்பே ஒருமுறை அம்ருதாவுடன் அவள் வீட்டினருகே இருக்கும் தேநீர் கடையில் வைத்து பார்த்திருக்கிறோம் என்று நினைவுபடுத்திக் கொண்டிருந்தான் தேவா. அன்று அம்ருவிற்கு ஒரு கையசைப்பை மட்டும் தந்துவிட்டு விடைபெறும் நோக்கில் இருந்தவன் அஸ்வத்தை ஊன்றி கவனிக்கவில்லை.  அதை எண்ணமிட்டபடியே ஹரிஷிடம் கேட்டான். “சொல்லுங்கத்தான், என்ன விஷயம்?” ஹரிஷ் அஸ்வத்தின் மேல் பார்வை வைத்துச் சொன்னான். “தன்வீர் விஷயத்துல இவர் எதுவும் செஞ்சிருக்க முடியாது. அப்டியே செஞ்சிருந்தாலும் அது இவர் ...

அத்தியாயம் 24   நேரம் இரவு பதினோரு மணி. வெளியே மழை அடித்து ஊற்றிக்கொண்டிருந்தது. அந்த வரவேற்பறையின் மின்விசிறி சப்தமெழுப்பாமல் சுற்றிக்கொண்டிருக்க, திடகாத்திரமான ஒருவன் ஈர உடுப்புடன் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தான். அந்த நடுக்கம் மின்விசிறி தந்த காற்றால் அல்ல; எதிரே இவனையே விழிகளால் கூறுபோட்டுக் கொண்டிருந்த வெள்ளை வேட்டி மனிதரால்! “என்னய்யா எங்கே போனான்னு தெரியலன்னு அசால்ட்டா சொல்ற? இதுக்காகவா இருபத்துநாலு மணி நேரமும் அவன் பின்னாடி அலையறதுக்கு உனக்கு காசு கொட்டி கொடுக்கறேன்?” என்று இன்னமும் காதுகளுக்கு ஒவ்வாத வசைமொழிகளை வாய்க்கு வலியெடுக்கும் மட்டும் பேசினார் அந்த பெரிய மனிதர்!  அவர் தாரகேஷின் அப்பா; சட்டமன்ற உறுப்பினர் சத்யநாதன்! அவரருகே பயம் பரவிய முகத்துடன் தாரகேஷின் தோழி கோகிலலக்ஷ்மி.   “மன்னிக்கணும் தலைவரே! நாலு நாளா நல்ல மழை! அப்டியும் நாங்க அவனை வேவு பார்க்கறதை நிறுத்தல.” என்றவர், அருகிருந்த கோகிலாவைக் காட்டி சொன்னார். "அவன் இந்தப் பொண்ணு பின்னாடி சுத்திட்டு இருந்த வரை உங்களுக்கு ரிப்போர்ட் கொடுத்துட்டோம். இன்னிக்குதான் பசங்க மிஸ் பண்ணிட்டானுங்க. இப்போ வரை அவன் வீட்ட...